Generatie Y en de leiderschapsstijl van de toekomst

GENERATIE Y EN DE LEIDERSCHAPSTIJL VAN DE TOEKOMST

Inleiding

Trainingen en workshops over Spiritueel leiderschap zijn tegenwoordig een hype, net als uiteenzettingen over communicatie en motivatie van de fameuze nieuwe generation Y. Heel wat bedrijfsliteratuur gaat over spiritualiteit en ook over de nakende problematiek i.v.m. het managen en motiveren van de jonge medewerkers. Daarom vond ik het een uitdaging om beide onderwerpen met elkaar te combineren en eens te kijken naar de kenmerken en de verschillen van de nieuwe generatie met de vorige generaties. Het kan interessant zijn om te onderzoeken welke stijl van leiderschap de nieuwe jongeren nodig hebben.

Zelf word ik in bedrijven uitgenodigd om workshops te geven over het managen en motiveren van deze nieuwe generatie. Bij het zoeken naar bijkomende informatie in functie van dit artikel, kom ik op sites terecht waar ik resultaten vind die voortspruiten uit kwantitatief wetenschappelijk onderzoek. Deze onderzoeken zijn uitgevoerd onder de vlag van de oude paradigma’s in opdracht van hogescholen, en kranten zoals Trends en Intermediair die gelezen worden door de Vlaamse intellectuelen. Het gaat over vragenlijsten die ingevuld zijn door representatief grote groepen jongeren, interviews met bedrijfsleiders en conclusies van professoren. Het beeld dat wordt geschetst is eerder positief, omdat men vooral afgaat op interviews en bevraging van nogal succesvolle universitair gediplomeerden.

De resultaten van deze onderzoeken zijn voor mij herkenbaar. Als babyboomer heb ik twee kinderen van de Y generatie opgevoed en ik kom deze jongeren meer en meer tegen in de bedrijven waar ik trainingen in soft skills mag geven. Volgens mij is er ook een schaduwzijde. Jongeren die weigeren te studeren omdat de leerstof niet langer is aangepast, jongeren die aan de drugs gaan, jongeren die voortdurend allerlei highlights opzoeken en eindigen als de outcast van de maatschappij. Hierover spreekt men niet in de literatuur over generatie Y.

In geen enkel artikel vind ik de link die gelegd wordt tussen de generatie Y en de nieuwetijdskinderen. Nochtans weet ik intuïtief dat die er is en ik ben van plan om dit mentaal te onderzoeken. De Y generatie draagt voor mij de kenmerken van de indigo’s en omgekeerd. Informatie over nieuwetijdskinderen (indigo-sterren- en kristalkinderen) vind ik op sites die er minder wetenschappelijk uitzien. Deze sites worden gesierd door engelen, gestileerde jin-yangtekens, vlinders en bloemen op pastelkleurige achtergronden. De gebruikte taal is niet langer academisch. Vrijgegeven informatie over nieuwetijdskinderen zijn eerder het gevolg van kwalitatief of fenomenologisch onderzoek, gesitueerd in de nieuwe tijd, gekenmerkt door de nieuwe paradigma’s. Veel van de informatie die ik terugvond was gechannelde informatie. Hier volgt een verslag van informatie vergaard uit eigen ervaringen, lectuur, World Wide Web, en het Veld. Maar eerst en vooral wil ik de term nieuwe tijd of new age nader verklaren, alsook de coachingsstijl die daar volgens mij bij hoort.

Couching, counseling en softskilltrainingen in het licht van de New Age

Voor alle duidelijkheid geef ik hier een verklaring van wat er bedoeld wordt met nieuwe tijd. Nieuwetijdsmensen streven naar zelfontplooiing, persoonlijke groei, zelfverwerkelijking, bewustwording en spirituele ontwikkeling. Vrijheid, liefde, vrede en verbondenheid met moeder aarde staan centraal. Therapeuten en coaches van deze strekking onderwijzen spiritualiteit aan managers in functie van het bestrijden van stress, het verhogen van de motivatie, de productiviteit en de flexibiliteit. Zij zoeken samen met de verantwoordelijken in bedrijven naar het pad dat leidt naar duurzaam ondernemen, met echte bezorgdheid, respect, loyaliteit en dankbaarheid voor mensen, dieren, planten, culturen, en onze planeet. New age coaches en trainers wandelen naast bedrijfsleiders in hun zoektocht naar bezield, spiritueel leiding geven, in de eerste plaats aan zichzelf. Want bedrijven waar mensen en hun leidinggevenden, werken met de ‘juiste intenties’ trekken ‘het goede’ aan.

New age coaches bieden unieke en krachtige concepten aan waar gefundeerde spirituele wijsheden ingebed zijn in bewezen wetenschappelijke en psychologische benaderingen. Het resultaat is, dat trainees en coachees zichzelf bekrachtigen en bezielen in hun Mens-zijn. Dit leidt tot bedrijven en organisaties die functioneren vanuit welzijnsbewustzijn, doordat ze eerlijke lange termijnrelaties aanknopen met medewerkers, klanten en leveranciers. De bedoeling is dat mensen in organisaties in hun kracht gaan staan en hun volle potentieel ontwikkelen. Zodoende kunnen ze op een transparante manier hun persoonlijke missie en die van het bedrijf waarin ze werken realiseren.

Managers worden uitgenodigd om op een respectvolle manier en met eigenwaarde te kijken naar zichzelf en hun script zodat ze zichzelf kunnen ontwikkelen naar meer autonomie voor zichzelf en hun medewerkers. Het gaat om vernieuwend gedrag, dat zijn motivatie vindt in innerlijke waarden, ethische overtuigingen en een liefdevol zelfbeeld. Het gaat dus niet om aangeleerd en door anderen opgelegd gedrag of vaardigheden. Leidinggevenden worden aangeraakt en geïnspireerd, opdat ze zich bewust mogen worden van hun ongekende vermogens en die van hun medewerkers, die als een waardevolle schat diep in elk van ons verborgen ligt. Dat is wat wij “spiritualiteit” noemen. Het bewust-zijn van leidinggevenden wordt uitgenodigd en ingezet om het licht te laten schijnen op de onderwerpen en de problematieken die tijdens trainingen cq coachings aan bod kunnen komen. Het resultaat is vaak dat mensen een kwantumsprong maken naar een hoger en ruimer bewust-zijn.

Deze tekst komt uit de visie, missie en waarden van het TransVormMensia-netwerk. En de grondleggers van dit netwerk (waaronder ikzelf) hopen dat in de toekomst heel veel coaches, counselers en trainers van over heel de wereld, van dit netwerk deel zullen gaan uitmaken. Want dit is wat volgens mij de komende generaties van leidinggevenden zullen verwachten.

Wie zijn nu die nieuwe generaties die het bedrijfsleven en het publieke leven binnenstappen?

GeneratieY

Op de werkvloer vinden we momenteel drie generaties terug:

De babyboomers (45-65 jaar)
De generatie X (30-45)
De generatie Y ( 15-30)

Generatie Y is de derde grote generatie na de Tweede Wereldoorlog. De komende 15 jaar krijgen we in de bedrijven, een grote uitstroom van babyboomers en een instroom van deze nieuwe generatie die ook millennials of screenagers worden genoemd. Bedrijfsleiders houden hun hart vast, want managers halen hun goals niet meer zo makkelijk als vroeger, en “oudere” werknemers vinden het moeilijk om met deze jongeren samen te werken. Aan de andere kant spreken we van felbegeerde hoogopgeleide multitaskers en maken bedrijven zich al zorgen over hoe ze deze veelbelovende jongeren moeten binnenhalen en vooral behouden. Want, laten we niet vergeten dat het vertrek van de babyboomers, bedrijven met een groot gebrek aan werkkrachten zal achterlaten. In studies wordt er nu al gesproken over een 60.000-tal medewerkers die vervangen moeten worden.

Hier volgen enkele mythen en de feiten over deze nieuwe “generation Why?”. Aan jou om te kijken wat je herkent en wat niet.

Leidinggevenden vinden hen vaak lui, verwend, egocentrisch, ambitieloos en oppervlakkig. Ze worden ook jobhoppers genoemd, en nestklevers. Amerikaanse onderzoekers noemen deze jongeren, de meest egocentrische en narcistische uit de recente geschiedenis. Jonge mensen kijken inderdaad anders aan tegen werk: ze zijn leergierig en houden tevens van plezier. Ze gaan ervan uit dat bedrijven dat moeten kunnen aanbieden.

Ondernemers staan voor grote uitdagingen. Ze moeten leren samen werken met jonge mensen met heel andere opvattingen over werk, leven en welzijn. We kunnen niet zeggen dat jongeren geen waarden hebben. Ze vullen de waarden helemaal anders in. De vraag is of het bedrijfsleven zich daarvan bewust is en daarop kan inspelen.

Generatie Y zijn de kinderen van de babyboomers. Velen van hen hadden ouders die ingebed waren in de vrijheidsgedachte die de hippies en de flowerpowerbeweging van de jaren 60 binnen brachten in de westerse culturen. In de seventies was het de beurt aan de vrouwen met de derde feministische golf en de womans liberation. De generatie van de babyboomers bevatte heel wat voorlopers van de nieuwetijdskinderen van nu. Het was de tijd van Nelson Mandela, Che Guevara en Martin Luther King. Velen dwepen nog steeds met Bob Dylan, the Beatles en Pink Floyd, om nog maar te zwijgen over het succes van Hair en Woodstock. Make love no war was het motto. Jongeren huwden niet en gingen hokken, vrouwen werden bommen of bewust ongehuwde moeders. Er werd met groot vertoon tegen de gevestigde structuren aangeschopt. Zij waren de voorlopers die het gedachtegoed van de Franse revolutie: vrijheid, gelijkheid en broederlijkheid uitdroegen en de poorten openden naar wat zij hoopvol het nakende watermantijdperk of the new age noemden.

Generatie Y zijn de kinderen van deze babyboomers. Ze zijn opgegroeid in een sfeer waar een eigen mening werd aangemoedigd en ze werden gestimuleerd om de dingen vanuit verschillende hoeken te bekijken. Volgens verschillende studies, o.a. die van de Vlerick Management School, is het een zelfbewuste generatie met een sterk zelfbeeld. Ze hebben veel zelfvertrouwen en zijn bereid om uit hun comfortzone te komen en al doende vrijheid te creëren. Werken is belangrijk voor generatie Y, maar vrije tijd is minstens even belangrijk. Velen zien zich in de toekomst hun werkleven onderbreken en een sabbatjaar nemen om bijvoorbeeld een wereldreis te maken, of iets anders te doen wat prettig is en heel wat leerervaringen oplevert. Deze generatie beschouwt werken als een middel om geld te verdienen, maar geld is niet een doel op zich. Geld is eerder een middel om leuke dingen te doen. Bij sollicitaties zijn ze niet uit op het loon of status. Werken moet voor hen een aangename, voldoening schenkende bezigheid zijn, in een prettige omgeving, een inspirerende sfeer en een harmonieus team.

Generatie Y verwacht niet alleen een goede work-life-balance, maar ook een job die hen de mogelijkheid geeft persoonlijk te groeien en waarin ze vertrouwen en verantwoordelijkheid krijgen, weliswaar met voldoende coaching en begeleiding. De vraag is of de huidige leidinggevenden in de Vlaamse bedrijven, die vaak technisch goed zijn en daardoor in een managementfunctie zijn terechtgekomen, maar die niet altijd goed opgeleid zijn in het beheersen van hun softskills aan deze voorwaarden kunnen voldoen. Generatie Y wil op een respectvolle manier gecoacht worden, met uitdagingen voor de Volwassen egostatus en met ruimte voor het Kind. “De baas spelen” moet je met deze jongeren al vast niet doen. Ze aanvaarden enkel autoriteit van mensen die in hun kracht staan en anderen in hun kracht laten. Want persoonlijke vrijheid is voornaam en verrijkende ervaringen opdoen ook, en dat zoeken ze in hun werk. Zij denken in termen van mogelijkheden, niet in termen van beperkingen. Ze weten wat ze willen, ze gaan ervoor en zijn ervan overtuigd dat ze hun succes of hun falen zelf in de hand hebben.

Verder zijn deze nieuwe werkers opgegroeid met computers, internet en de mobiele telefoon. Ze zijn voortdurend via diverse kanalen verbonden met digitale informatie, entertainment en sociale contacten. Samenwerking is belangrijk en collega’s worden niet gezien als rivalen maar als partners. Multitasken met verschillende apparaten gaat ze natuurlijk af. Nieuwe technologie pikken ze snel op en met gemak racen ze door enorme hoeveelheden data. Het zijn geweldige netwerkers, sociaal, vaak hoogopgeleid en teamspelers bij uitstek. Allemaal waardevolle eigenschappen in onze kennisintensieve economie.

Generatie Y ziet zich echter niet werken als een zelfstandige ondernemer. Ze zien zich eerder in loondienst werken aan korte projecten. Zo hoppen ze van het ene bedrijf naar het andere, waar ze het ene interessante project inruilen voor een nog interessanter ander. Via computernetwerken, zoals facebook, waardoor ze over de hele wereld in contact staan met elkaar, houden ze elkaar op de hoogte van waar de bedrijven zich bevinden die deze leuke, ervaringsverrijkende projecten aanbieden. Ze zijn niet uit op ego of het snelle gewin van de vorige generaties, ze hechten belang aan een goede balans tussen werk en vrije tijd. Ze hebben hoge carrièreverwachtingen, maar goede resultaten zien ze vooral als de weg naar een volgende interessante baan.

Samenvattend kunnen we zeggen dat generatie Y de en-en-generatie is. Het is een sterk individualistische generatie, en tegelijkertijd is ze sterk sociaal gericht en solidair. Ze houdt enerzijds vast aan traditionele waarden als trouwen en kinderen krijgen en anderzijds wordt ze gekenmerkt door een grote seksuele permissiviteit. Deze generatie wil én hard werken én veel vrije tijd. Ze wil geld verdienen, maar voortdurend bijleren via interessante ervaringen is minstens even belangrijk. Het lijken allemaal tegenstellingen, maar deze generatie brengt ze naadloos samen.

Generatie Y is een heel nuchtere, pragmatische en realistische generatie. Ze staan met beide voeten op de grond. Ze zijn zeer zeker vol met ambities en verwachtingen maar ook steeds met op de achtergrond het besef dat zij op een dag werkloos zouden kunnen worden. Ze maken er het beste van en zien in elke bedreiging ook een opportuniteit. Werkloosheid is bijvoorbeeld een kans om iets nieuws bij te studeren. Je mag ook niet vergeten dat het een nestklevende generatie is, die steeds kunnen terugvallen op “mama hotel”. Daar een woonst huren in België voor de jongeren vandaag te duur is, blijven ze lang thuis wonen, terwijl ze minder sparen, dan wel veel geld uitgeven. Als ze later met hun partner een huis gaan kopen of bouwen, worden de gespekte spaarrekeningen van de vorige generaties (babyboomers) meteen aangesproken. Bovendien openen de deuren van de arbeidsmarkt zich massaal daar de babyboomers met pensioen gaan en het aantal banen voor hoogopgeleiden daarmee aanzienlijk stijgt. Hun toekomst is van goud.

Toch is het niet allemaal rozengeur en maneschijn wat deze generatie kenmerkt. Ze zijn weliswaar opgegroeid met minder angst dan de vorige generaties, waar de gevolgen van de oorlog en de koude oorlog nog doorwerkte. De angst voor de bom en de derde wereldoorlog speelt niet meer. Generation Y kent ook een schaduwzijde. Deze sleutelkinderen werden vaak opgevoed door twee werkende ouders. Materieel was er niets tekort. Ze kwamen uit bed en zetten zonder er bij stil te staan de verwarming aan. En toch grepen deze jongeren meer dan normaal naar drugs en zochten ze andere highlights op.

Nieuwetijdskinderen

Van Nieuwetijdskinderen wordt gezegd dat ze naar de aarde komen om voor de ouders, de directe omgeving en voor de hele mensheid een lichtbaken te zijn.

Hoe herkennen we dan nieuwetijdskinderen?

Nieuwetijdskinderen zijn hooggevoelig, ze hebben een hoge mate van Zintuiglijke Sensitiviteit die veel langer dan bij het gemiddelde kind open blijft. (Lang na het vijfde jaar). Elk kind wordt met een zekere mate aan Zintuiglijke Sensitiviteit geboren, dit is heel natuurlijk. Jammer genoeg wordt deze aangeboren ‘innerlijke’ sensitiviteit heel gauw verwisseld voor mentaal denken en ‘uiterlijke’ communicatie, als overlevingsstrategie in een materiële en materialistische wereld, waar de oude paradigma’s nog steeds zegevieren. Nieuwetijdskinderen benaderen de zaken eerder vanuit hun gevoel. Ze reageren erg intuïtief. Ze zijn erg gevoelig voor sfeer en de stemmingen van anderen en nemen deze soms over. Er is sprake van jongeren die paranormale ervaringen hebben en paranormaal begaafd zijn. Nieuwetijdskinderen zijn vaak hoogbegaafd. Voorwaarde ook hierbij is dat ze de ruimte en begeleiding van de ouders krijgen om deze intelligentie te behouden en verder te ontplooien. Nieuwetijdskinderen leven vanuit hun eigen wijsheid en hebben een sterk innerlijk gevoel van waarheid, eerlijkheid en rechtvaardigheid. Ze voelen naadloos aan wanneer er wordt gelogen, bedrogen en gefaked en daar hebben ze het moeilijk mee. Als ze er te vaak mee worden geconfronteerd kunnen ze daar angstig en depressief van worden. Ze hebben niet alleen een hoog IQ, ze zijn ook zeer leergierig. Omdat ze uitstekend aanvoelen wat goed en fout is, hebben ze eigenlijk geen discipline nodig. Ze reageren trouwens meestal erg slecht op discipline. Wel hebben ze behoefte aan duidelijke structuren. Maar ze nemen geen genoegen met “traditionele” antwoorden of antwoorden die gebaseerd zijn op autoriteit. Ze accepteren geen leiding van mensen die voor hun gevoel niet volgens ethische principes leven. Ze laten zich niet dwingen om iets te doen waarin ze niet geloven, en ze laten zichzelf niet in een hokje plaatsen. Het nieuwetijdskind ontwikkelt al heel jong een uitzonderlijke taal- en uitdrukkingsvaardigheid. Ze doen wijze uitspraken voor hun leeftijd. Ze getuigen vaak ook van meerdere aspecten van bewustzijn en vaardigheid waar de ouders zich meerdere malen over verwonderen. Ze komen al wel eens met originele oplossingen waar niemand aan had gedacht en die iedereen verbaasd doet staan. Nieuwetijdskinderen hebben een creatieve verbeelding en zijn vaak dromerig en terug getrokken. Ze kunnen ook druk zijn (ADHD). Ze hebben vaak problemen met tijd. Op tijd komen kunnen ze moeilijk vinden, alsook het herkennen van het chronologische verloop van gebeurtenissen. Hun tijdsbesef is heel rekbaar. Ze hebben bijvoorbeeld het gevoel ergens nog maar tien minuten bezig te zijn terwijl dat in werkelijkheid al ruim twee uur is. Planning is ook moeilijk, waardoor ze vaak in de problemen komen om iets op tijd klaar te hebben. Ze hebben moeite met het ordenen en opbergen van hun spullen. Ze zijn voortdurend op zoek naar hun spullen. Een ander kenmerk is dat ze een erge binding met de natuur hebben en soms vegetariër zijn overtuiging. Van nieuwetijdskinderen wordt ook gezegd dat het vaak huilbaby’s waren, dat ze last kunnen hebben van huidaandoeningen of astma, ze worden agressief van suiker en chocolade en hebben vaker last van voedselallergieën.

Hooggevoelige mensen zijn er altijd geweest en de vraag is of de nieuwetijdskinderen van tegenwoordig geen hoog sensitieve nieuwetijdsouders hebben, die het kind ernstig nemen en opvoeden op een bewuste manier. Dit gebeurt helaas niet altijd, veel hoogbegaafde en hooggevoelige kinderen raken ondergesneeuwd als gevolg van het geboren worden in een onbewuste kind- en vrouwonvriendelijke cultuur. Hier heb ik het over de groeiende groep van kinderen met ADHD, DHD, ADD, AHD, tot aan HJS (Hang Jongeren Syndroom). De symptomen die bij deze groep jongeren voorkomen zijn vaak het gevolg van onze kapitaalbeschaving en haar materialistisch denken. Mensen, ouders verzamelen materiële goederen en kinderen worden gezien als een bezit. Ouders functioneren veelal vanuit een overlevingsmodus in een cultuur waar mensen nog maar halve lonen verdienen en het leven ongeveer 30% duurder is geworden. Ouders houden doordat ze te lange dagtaken hebben- want bazen willen flexibele medewerkers en de flexibiliteit komt maar van één kant- en te veel tijd verliezen in files, te weinig tijd over voor hun kind. De persoonlijke aandacht die het kind nodig heeft om het door het leven heen, naar een eigen toekomst te begeleiden, ontbreekt te vaak. En de symptomen die daar het gevolg van zijn, zien we ook vaak opduiken. Als nieuwetijdskinderen geen begrip kunnen vinden voor hun “anders zijn” kunnen ze agressief, terugtrekkend of afwachtend gaan reageren. Bovendien kunnen ze dit tot in het extreme doen totdat mensen in hun omgeving “wakker” worden. Worden deze niet wakker dan blijven deze kinderen confronteren tot de anderen wakker worden of ze worden ziek, hyperactief of non-actief.

Indigokinderen

De meeste nieuwetijdskinderen horen tot de groep van de Indigo Kinderen. Ze worden zo genoemd omdat ze geboren worden onder de straal van de nieuwe tijd. De meeste mensen zijn geboren onder de violette straal. Indigo kinderen zijn geboren onder de Indigo straal. Indigo is een diepe blauwe kleur (een menging van violet en paars). Sommige mensen kunnen deze kleur ook rond de kinderen waarnemen (in hun auraveld). Mensen die onder de Violette straal geboren worden hebben een twee- of drie dimensionaal bewustzijn, het bewustzijn wat zich thuisvoelt in de oude paradigma’s van de oude tijd. Kinderen of mensen van de nieuwe tijd, Indigos, hebben een vier of vijf dimensionaal bewustzijn, een bewustzijn dat zich thuis voelt in het kwantumparadigma. Dit houdt in dat ze alles wat op hun af komt op een andere manier waarnemen en opslaan.

De indigo kinderen kennen hun missie in dit leven. Ze weten waarom ze op de aarde gekomen zijn en ze zijn er trots op!

Violets zijn vaak op zoek naar wat ze willen zijn, doen en hebben. De Indigos weten precies wat ze willen, doen en hebben en vragen zich af waarom anderen dit niet weten. Zij als kind weten het vaak wel en de anderen als volwassenen weten het vaak niet. Ze worden geboren met een gevoel van trots en zijn heel blij met zichzelf en deze wereld.

Het samenleven van de oudere Violets en de jongere Indigo’s zorgt vaak voor ruis in de communicatie. Violet snapt niets van de (Indigo) baby’s en kinderen met een “eigen” wil die niet te veranderen is en bovendien als levensgenieter door het leven wil gaan. Indigo snapt er niets van dat Violet zo moeilijk doet, hen niet begrijpt, zo langzaam denkt, ongevoelig is voor hun eisen en wensen, zo ingewikkeld doet over gevoelens en hun in het Violette vakje probeert te duwen. Hoe zullen indigo medewerkers zich voelen als ze moeten werken voor violets die hen in vakjes duwen, volgens procedures laten werken en onethische zaken laten doen?

“Nieuwetijdskinderen” zijn er waarschijnlijk altijd al geweest. Men zegt dat sinds het begin van de jaren negentig het merendeel van de kinderen die geboren worden Indigo kinderen zijn. Volgens sommigen worden er de afgelopen jaren wel meer van dit soort kinderen geboren, maar de vraag is of dat wel echt klopt omdat in de meeste gevallen tenminste één van de ouders van deze kinderen ook een Nieuwetijdskind is. Misschien lijkt het alleen maar dat er meer indigokinderen geboren worden, omdat vroeger de bijzondere gaven van dit soort kinderen genegeerd (of soms zelf onderdrukt) werden. Indigokinderen hebben de meest kenmerken van wat we hierboven hebben opgelijst, en meer karakteristiek zijn de volgende tien kenmerken:

Ze worden geboren met een gevoel van Koninklijkheid (en doen ook vaak zo);
Ze hebben het gevoel dat ze “het verdienen om er te zijn” en zijn vaak verrast als anderen dit niet delen;
Ze vertellen de ouders vaak “wie ze zijn”;
Ze hebben problemen met absolute autoriteit (autoriteit zonder verklaring of keuze);
Ze weigeren bepaalde dingen te doen; bijvoorbeeld het wachten in een rij;
Ze raken gefrustreerd van systemen die ritueel zijn ingesteld en geen creatieve inbreng vragen (procedures);
Ze zien vaak hoe dingen beter kunnen worden gedaan, vroeger op school en thuis, nu op het werk.
Hierdoor lijken ze vaak systeembrekers (zich niet conformerend aan enig systeem);
Ze lijken vaak asociaal, behalve als ze met andere Indigos omgaan.
Als er niemand in hun buurt is die hun bewustzijn begrijpt trekken ze zich vaak terug,
Ze voelen zich alsof geen enkel mens hen begrijpt (computeren of tv kijken is hier ook een voorbeeld van).
De school is sociaal gezien vaak bijzonder moeilijk voor hen;
Ze reageren niet op “schuld” discipline (wacht maar tot je vader thuis komt);
Ze schamen zich er niet voor je te laten weten wat ze willen.

(uit The Indigo Children, Lee Caroll en Jan Tober, www.indigochild.com)

Kan je de overeenkomsten tussen de indigo’s en de Y-generatie al zien? Zelfbewust, eigenzinnig, eigenwijs, intelligent, gevoelig, intuïtief, leergierig, wel gezind, wars van autoriteit, ….

Kristalkinderen

De taak van de Indigokinderen is om in deze harde wereld tegen de oude paradigma’s aan te schoppen, de oude structuren te doorbreken en de deuren te openen naar een nieuwe wereld waarin de Kristalkinderen hun werk kunnen gaan doen. De Indigo’s hebben nog veel te doen. Ze zijn de toekomstige wereldleiders en bedrijfsleiders. De eerstkomende 50 jaar zullen er waarschijnlijk niet al teveel Kristalkinderen te zien zijn. Ik geef alvast een beschrijving van wie ze zijn. Dit is vaak gechannelde informatie. Hier komt dan een toekomstbeeld.

Het grote verschil tussen de twee groepen is dat laatstgenoemden niet zo stevig gebouwd zijn, noch op fysiek, nog op mentaal gebied. De indigo’s worden de “systeem-afbrekers” genoemd en zijn er eerder op voorzien om zich beter te kunnen handhaven in situaties met wrijving, geweld en om grenzen te testen. Daarvoor dienden zij dan ook ‘chaotisch’ en robuust te zijn.

Kristalkinderen daarentegen zijn de ‘Vredestichters’. Ze zullen het voorbeeld uitdragen van een beddinggevend leidinggevende. Zij hebben een vredevolle en zachtaardige natuur. Zij zullen niet de grenzen willen uittesten of trachten de boot te doen schommelen op de manier waarop de indigo’s dat doen maar ze kunnen wel hun mannetje staan en opkomen voor de dingen waarin ze met hart en ziel geloven. Het woord ‘passioneel’ omschrijft hun ware aard. Een passie voor het leven, de liefde, een passie voor rechtvaardigheid en fair spel, een passie voor waarheid. Dit zijn de eigenschappen die een kristalkind kenmerken. Het etiket ‘Crystal’ refereert naar het feit dat ze Christus-gelijke wezens zijn, net als Jezus, de hoogste Avatar, een Christus- wezen was. Zij hebben het potentieel om bij wijze van hun geboorterecht al deze dingen te doen die Jezus deed en meer. Ze zijn helderziend en heldervoelend en communiceren telepathisch met elkaar. Bovendien vertonen ze erg helende gaven.

Sterrenkinderen

De derde groep die genoemd wordt onder de nieuwetijdskinderen zijn de Sterrenkinderen, het gaat hier om een groep inter-dimensionale wezens die beweert van andere sterren of planeten af te komen. Sommigen zeggen dat ze van de Plejaden zijn, terwijl anderen praten over verafgelegen groene of blauwe sterren. Een ding is “zeker” – ze komen van dimensies waar wij niet van kunnen dromen noch met onze menselijke ogen, kunnen zien. Ze zijn hier, paraat en gereed om te assisteren in het vredesproces. Ze brengen de gaven van wijsheid, harmonie en balans naar de aarde. Sterrenkinderen hebben gekozen om hier te zijn als ‘Afgezanten van het Licht’ om de aarde terug naar het Licht of de Bron te brengen.

Dit kleine persoonlijke onderzoek brengt me ertoe om te besluiten dat de nieuwe generatie Y die, volgens wetenschappers vooral na 1980 werd geboren en de indigokinderen die we volgens de eerder spirituele bronnen met grote getale terugvinden na 1990, veel overeenkomsten vertonen. Ze zijn zelfzeker, eenvoudig, leergierig, vrij, creatief, …. maar ook heel erg kwetsbaar, want er is niet veel nodig om ze te laten ondersneeuwen. Met zware medicatie worden ze dan in het lagere trillingsveld gehouden. Ze mogen zichzelf niet zijn en ze moeten zich onderwerpen aan het tweedimensioneel “wetenschappelijk” denken van de oude wereld.

Ik voel erg veel sympathie voor deze jongeren en bovendien herken ik me erin. Ik voel het aan als een eer om met deze jongeren te mogen werken als coach, of therapeut of softskilltrainer. In mijn ervaring pikken ze snel op wat ik met hen deel. Ze zijn dol op transactionele analyse en ze zijn meteen weg van kwantumtransactionele analyse. Bovendien passen ze dit erg snel toe in hun leven en op hun werk.

Opvoeden, begeleiden en managen van Indigo’s

Kinderen spiegelen hun ouders, en medewerkers spiegelen hun managers. Indigo’s doen dat in het kwadraat. “Opvoeders” ervaren hen vaak als moeilijke, veeleisende en driftige kinderen. Dit is hun manier om te reageren op frustratie, leugens, oneerlijkheid, angst en non-authenticiteit. Je dient ze vanaf de geboorte te behandelen als volwassenen. Met respect. Een (ondoordacht) bevel geven werkt slecht. Maar een keuze geven werkt goed. Je zegt dus niet dat ze in de rij moeten gaan staan. Je vraagt hen om in 3 minuten tijd een rij te vormen. Je zegt niet dat ze aan tafel moeten gaan zitten. Je vraagt waar ze willen gaan zitten. Met andere woorden, je spreekt ze aan vanuit de Volwassen egostaat. Indigo’s voelen zich koninklijk en willen met respect behandeld worden. Ze willen weten waarom iets gebeurt. Ze zullen een disciplinaire maatregel aanvaarden als je uitlegt waarom en waarvoor ze gestraft worden. Ook al zijn ze maar drie jaar oud. Indigo’s zijn wijs en hebben discipline uit zichzelf. Je hoeft niet de baas te spelen. Je kan beter vriendschap met hen sluiten. Boze, emotionele stemmen maken geen indruk op hen, en schuldinductie of manipulatie evenmin. Wat goed werkt is om familievergaderingen te houden waar ze problemen mee kunnen bespreken en kunnen meewerken aan het opstellen van huisregels. Zo maakt het kind deel uit van een partnerschap, en maak je Volwassen contracten met hen.

In bedrijven met jonge medewerkers is dit eveneens van toepassing. Jongeren hebben meestal een hoge moraliteit en discipline vanuit zichzelf. Ze hebben het moeilijk als ze dingen moeten doen die tegen hun rechtvaardigheidsgevoel indruisen. Ze respecteren de plantenwereld, de dierenwereld en moeder aarde. De kans is groot dat ze niet zullen werken voor bedrijven die dat met de voeten treden. Temeer daar ze niet voor geld, status en ego gaan. Ze werken goed in teams, concurrentie kennen ze niet en ook geen negatieve competitie. Als je aan hen leiding geeft dien je jezelf goed in het oog te houden. Ze houden je een spiegel voor en nodigen je sterk uit om in je zelfleiderschap te gaan staan en je eigen schaduw te transformeren. Ze confronteren je met je frustraties en neem het van me aan dat veel “ouderen” zich gefrustreerd voelen als ze met deze jongeren moeten samenwerken. Maar als deze ouderen eerlijk zijn, geven ze toe dat waar de jongeren voor gaan, ze dat zelf ook willen, maar dat ze het nooit hebben durven vragen. De sleutelwoorden die bij deze jongeren horen zijn vrijheid, vertrouwen, fun, autonomie, maturiteit, communicatie, gelijkwaardigheid, verantwoordelijkheid, no nonsens, pragmatisme. Ze houden er bovendien niet van dat ze in het vakje Y of Indigo worden geduwd.

Besluit

Twintig jaar geleden implementeerden de bedrijven zogenaamde autonome teams, empowerment en total quality management. Maar het lukte zelden of nooit omdat hun eigen tweedimensionele scripten die op wantrouwen, angst en armoedebewustzijn zijn gebaseerd in de weg zaten. Het bleef dus bij niet authentieke, manipulerende tips en trics en er veranderde niets ten gronde. Het niet-winnerscript zegevierde. Twintig jaar geleden werkte ik mee aan een internationaal project om TQM te implementeren in een chemische gigant. We werkten met aangekochte voorgekauwde pakketten die vol procedures en truckjes zaten. Management en arbeiders hebben er hartelijk mee gelachen en bleven met elkaar miscommuniceren. Uiteindelijk was er slechts één winnaar, het bureau waarvoor ik werkte en die er grote sommen geld aan over hield. Een ander bedrijf, ook een chemische reus waar ik communicatietrainingen en TA gaf om de zogenaamde autonome teams te ondersteunen, hadden deze ‘autonome’ teams geïnstalleerd om de “te dure” teamleiders eruit te halen. Nu moesten de arbeiders naast hun werk, de taken van de meestergast, zoals ze dat hier noemen, onder elkaar verdelen. Bovendien werden de teams afgeslankt van acht tot zes man. Dit zijn truckjes die niets te maken hebben met duurzame verbetertrajecten en ontwikkeling. Ze berusten op korte termijn “denken,” gebaseerd op armoedebewustzijn en ze lossen niets op. Echte verbeteringen en vernieuwingen zullen volgens mij voortvloeien uit initiatieven van mensen, leiders, die een groot bewust-zijn hebben ontwikkeld, gebaseerd op zelfkennis en scripttransformatie. Het zijn leiders die in hun zelfleiderschap staan en die leven en werken vanuit respect, liefde en dankbaarheid voor mensen, dieren, planten, culturen en onze planeet. Persoonlijkheidsontwikkeling en zelfleiderschap staan voorop. Managers mogen nog meer gaan groeien wat betreft intelligentie, respect, autonomie, vertrouwen, communicatie en in verbinding zijn. In de eerste plaats met zichzelf. Zelfbewustzijn en zelfontplooiing zijn de voorwaarden. Als medewerkers en hun leiders zich ontwikkelen naar authenticiteit en maturiteit met respect en vertrouwen voor zichzelf en de anderen kunnen we spreken van feedbackgesprekken en evolutiegesprekken in de echte zin van het woord. De formuliertjes hoeven dan zelfs niet meer te worden ingevuld. De communicatie is niet langer een valse truck. Er is echte verbinding en waarachtig commitment.

Uit wat ik lees over en de gesprekken die ik voer met jongeren, Indigo’s of Y’s concludeer ik dat dit precies is waar zij voor gaan en staan, als medewerker en als leidinggevende. De leiderschapstijl die volgens mij het beste past bij de maturiteit en de autonomie die ze zelf willen ontwikkelen is die van een “resultaat gerichte coaching”. Hier onderhandelen leidinggevenden met hun medewerkers over beider (realistische) goals voor het komende jaar. De onderhandelingen draaien uit op een consensus. Met andere woorden, het is geen “management by objectifs”, waar de doelstellingen van bovenaf worden opgelegd, vaak vanuit de kortzichtigheid en de gulzigheid die gepaard gaat met armoedebewustzijn en angst. Als manager en medewerker het eens zijn over de doelstellingen, en uiteraard zullen daar ook doelstellingen i.v.m. persoonlijkheidsontwikkeling bij zijn, krijgt de medewerker de verantwoordelijkheid om die doelstellingen te behalen op zijn eigen creatieve manier. De leidinggevende dient een platform te creëren, en de middelen te voorzien die de medewerker nodig heeft om te slagen. De medewerker heeft de meldingsplicht om aan de alarmbel te trekken indien hij zijn doelstellingen niet gaat halen en dan komt er opnieuw overleg. Misschien lag de lat te hoog, of waren de middelen ontoereikend. In tussentijdse feedbackgesprekken volgen medewerker en leidinggevende elkaar op. Op het eind is er geen evaluatiegesprek nodig. In principe werden de doelstellingen, die eventueel ondertussen werden bijgesteld, bereikt. Autonome mensen verdienen een managementstijl vanuit de Volwassene. Ze moeten niet gecontroleerd of geëvalueerd worden.

Situationeel leiderschap, daarentegen is een stijl vanuit de positieve Ouder. Sturen (Normerende Ouder) en ondersteunen (Zorgende Ouder) doe je met Kinderen. Waarschijnlijk krijg je zo een bedrijf met gelukkige en aangepaste Kinderen. Dit is niet waar de nieuwetijdsjongeren voor gaan. Positieve strooks kunnen bekrachtigend werken, maar dit is ook een vorm van manipulatie. Symbiotische mensen zijn afhankelijk van erkenning en passen hun gedrag aan. Volwassen mensen die autonoom zijn en hun individuatieproces hebben gedaan zijn hun eigen maatstaf. Ze werken vanuit flow en stroken aldus zichzelf. In deze context betekenen communicatie en strooks het kunnen “delen” van overtuigingen, inzichten en opgedane kennis vanuit ervaring. De ander wordt vrij gelaten en ieder begrenst zichzelf, want je vrijheid houdt op waar de vrijheid van de ander begint. Symbiotische teams drijven op normen, structuren, procedures en strooks. Autonome teams maken hun eigen procedures en stroken zichzelf. En dat is precies wat de jongeren van vandaag doen.

Ik spreek de hoop uit dat de jongeren van vandaag die massaal de bedrijven binnenstromen, voor hun principes en waarden zullen blijven staan, en mee gaan werken aan de opkomst en de bloei van wat de ouderen zo hoopvol de new age of het watertijdperk noemen.

Ik buig voor de jongeren.

Namasté,

Anne Wuyts